山榴子结又重开,巢燕雏飞却续回。
雨足人畦千顷稻,日长风舞一庭槐。
浩歌从酒愁仍在,作意观书睡已来。
常恨流年不相贷,若为更著暮蝉催?
枯草霜花白,寒窗月影新。
惊鸦时绕树,吠犬远随人。
出仕谗销骨,归耕病满身。
世间输坏衲,切莫劝冠巾。
今年秋多阴,殊未决丰歉。
时时云一片,复作雨数点。
晚来晴颇牢,天宇碧如染,微风过林梢,斜日在山崦。
农家筑场罢,竭作事收歛。
贪睡吾可惭,斋扉昼常掩。
雨余残日入疏篱,变化相乘及尔奇。
千嶂暮云收尽後,一年秋暑洗空时。
如山酒券不相贷,隔巷衣砧如许悲!剩欲出门纾滞思,交亲零落与谁期?
我生学语即耽书,万卷纵横眼欲枯。
莫道终身作鱼蠹,尔来书外有工夫。
湖曲有隐者,时时容叩门。
人如钓渭叟,地似避秦村。
笑语嚣麈远,衣冠古制存。
山寒归路晚,相与尽瓢樽。
今日之集何佳哉!入关剧饮始此回。
登山正可小天下,跨海何用寻蓬莱。
青天肯为陆子见,妍日似趣梅花开。
有酒如涪绿可爱,一醉直欲空千罍。
驰酥鹅黄出陇右,熊肪玉白黔南来。
眼花耳熟不知夜,但见银烛高花摧。
京华故人死太半,欢极往往潜生哀。
聊将豪纵压忧患,鼓吹动地声如雷。
老惫生如寄,春寒梦亦孤。
灯花时自坠,枭语迭相呼。
万里书难得,三年病未苏。
窗深不知晓,但觉动林乌。
寂寂春将暮,迢迢夜未央。
膏残灯焰短,杵急药麈香。
困思栖双睫,羸躯寄一床。
养慵新有味,初志悔轩昂。
丝管纷纷烛满堂,枭卢掷罢夜飞觞。
帷犀风定歌云暖,香兽烟浓漏箭长。
泛菊已成前日梦,探梅又续去年狂。
醉归自笑摧颓甚,冷逼貂裘怯晓霜。