少读诗书陋汉唐,莫年身世寄农桑(sāng)。
骑驴两脚欲到地,爱酒一樽(zūn)常在旁。
老去形容虽变改,醉来意气尚轩昂。
太行王屋何由动,堪笑愚公不自量。
少年时候读诗书,连汉唐的武功也不放在眼里,到老却寄身农桑。
骑在驴身上两脚快要到地,喜爱喝酒,酒杯常在身旁。
老去以后容貌虽然变改,醉了以后意气仍然轩昂。
太行王屋两座山究竟是怎么被移动的?可笑我自己就像愚公一样不自量。
农桑:农耕与蚕桑。
樽:古代的盛酒器具。
穷途久矣叹吾衰,双鬓新添几缕丝。
身是在家狂道士,心如退院病禅师。
极知勾漏求丹药,不及衡阳卖漉篱。
习气若为除未尽,小轩风月又成诗。
野老家风子未知,天教甫里出孙枝。
遍游竹院寻僧语,时拂楸枰约客棋。
是处登临有风月,平生扬历半宫祠。
即今个事浑如昨,唤作朝官却自疑。
昨解鱼符已径归,偶随尺一起柴扉。
蹔留已媿黔吾突,久住空令缁客衣。
外物纷纷何足问,故人眷眷莫相违。
从今再见应无日,长与沙鸥共钓矶。
宦途至老无余俸,贫悴还如筮仕初。
赖有一筹胜富贵,小儿读遍旧藏书。
岁月推迁万事非,放翁可笑白头痴。此生竟出古人下,有志尚如年少时。
僻学固应知者少,长歌莫问和予谁。自嘲自解君毋怪,老大从人百不宜。
华子中年百事忘,嵇生仍坐嬾为妨。
病於荣宦冥心久,老向端闲得味长。
对客欲谈还愦愦,读书才过已茫茫。
青缣帐暖黄紬稳,聊借东庵作睡乡。
清心不醉猩猩酒,省事那营燕燕巢。
惟有著书殊未厌,暮年铁砚亦成凹。
天公大度一何奇,养此无能老白痴。
宿疾闲愁俱扫尽,美餐甘寝更无时。
蛙鸣庭草何曾问,水半门扉亦不知。
道似婴儿犹有恨,小轩风月独哦诗。
僻学论交少,贫居卜地偏。
不逢方谢事,垂老旋希僊。
兀兀醒如醉,昏昏昼亦眠。
却惭农与圃,一饱饯余年。