久抛朝帻嬾重弹,华发萧然二寸冠。
不恨凄凉侵晚境,犹能语笑向春盘。
银杯酒色家家绿,篛笠烟波处处宽。
一片梅花无复在,却嫌新暖换余寒。
雪山万叠看不厌,雪尽山青又一奇。
今代江南无画手,矮牋移入放翁诗。
方池潋潋碧波平,曲径纤纤细草生。
席地幙天君但醉,苦无多日是清明。
春愁茫茫塞天地,我行未到愁先至。
满眼如云忽复生,寻人似疟何由避。
客来劝我飞觥筹,我笑谓客君罢休。
醉自醉倒愁自愁,愁与酒如风马牛。
寂寂春将暮,迢迢夜未央。
膏残灯焰短,杵急药麈香。
困思栖双睫,羸躯寄一床。
养慵新有味,初志悔轩昂。
舍後盘高冈,舍前面平野。
防盗枳作藩,蔽雨筱代瓦。
数家相依倚,百事容乞假。
薄暮耕樵归,共话衡门下。
鹎鵊穿林语,(左可右鸟)鹅并水鸣。
馈浆怜道喝,裹饭助邻耕。
零落桥危断,欹斜屋半倾。
君毋笑偷惰,犹足尽吾生。
衰病污朝著,恩宽得免归。
粗能心自信,不恨世相违。
草市寒沽酒,江城夜捣衣。
是中堪送老,高枕谢招麾。
青藜杖出氛埃外,白版扉开水竹边。
造物与闲仍与健,乡人知老不知年。
斋居每袖持螯手,妄想宁流见麴涎?昨夜小庭风露冷,菊花消息已先传。
白首归来亦灌畦,任教邻里笑栖栖。
道心宁感两雌雉?生计惟存五母鸡。
不恨闲门可罗爵,本知穷巷自多泥。
暮闻鼓角犹人境,更欲移家入剡溪。