日落江城闻捣衣,长空杳杳雁南飞。
桑枝空後醅初熟,豆荚成时兔正肥。
徂岁背人常冉冉,老怀感物倍依依。
平生许国今何有,且拟梁鸿赋五噫。
桑竹成阴不见门,牛羊分路各归村。
前山雨过云无迹,别浦潮回岸有痕。
乌帽翩翩九陌麈,枝藜谁记岸纶巾?遗簪见取终安用,弊帚虽微亦自珍。
廊庙似闻怜老病,云山渐欲属闲身。
墙隅苜蓿秋风晚,独倚门扉感慨频。
门巷萧条秋色深,黄花始欲慰孤斟。
久贫自笑不妨乐,过足固知非所钦。
琴调已忘还渐省,诗联未稳更长吟。
吾儿西上无多日,安得相从老故林?
少日猖狂不自谋,即今垂死更何求?简编不隔圣贤面,梦寐时为河岳游。
浊酒未倾心已醉,长歌欲发涕先流。
石帆射的烟岚晚,过雁声中又一秋。
残暑偏能著此翁,吹襟剩喜得西风。
露滋小径兰苕冷,月射高梁燕户空。
衰病呻吟真一洗,醉歌跌宕与谁同?从今日日增幽兴,水际先丹数叶枫。
邻砧落日数声残,汀树秋风几叶丹。
冉冉清愁来不断,无方能使酒肠宽。
黍酒浓浮瓮,瓜葅绿映盘。
老便藜粥美,病喜粟浆酸。
纱帽新裁稳,絁袍旧制宽。
村居亦何好?聊用发诗端。
石帆山下乐谁如?八尺轻舠万顷湖。
能酿人家分小榼,爱棋道士寄新图。
条枚积地树鸡栅,沟港接筒浇芋区。
父子还家更何事,断编灯下讲唐虞。
人笑无才自笑狂,槿篱竹坞得深藏。
自从病後辜风月,未免愁中读老庄。
行圃数畦秋菜长,泛溪十里晚荷香。
丛书坐嬾无由续,且补忠州手录方。