快烧铜鼎欹胡床,边头实试蟹眼汤。
竟陵谷帘定少味,唤取阿羽来说尝。
南国谁云贵公子,肯共野人葵苋盘。
独许二毛有句眼,仍怜九死坐儒冠。
自知胸次丘壑在,敢负海门天水宽。
后夜淮南一杯酒,白头付与菊花团。
船头看淮南,去入莲芡海。
九年穷不死,鱼鸟怪吾在。
昨日别友人,鬓发忽已改。
溥溥白露多,初湿柂楼背。
掠水织织紫燕斜,聊凭乌几伫幽花。
今年未识云腴面,且拨去年官焙芽。
白露几时下,凉秋晚萧萧。
已辞尾涎涎,况复声咬咬。
捉尘坐清樾,扶藜经短桥。
云边有鸣雁,过去不可招。
十日天寒守圭窦,今朝对客何佳哉。
春催江上红梅发,雪唤淮南青子来。
从儿作相论句法,乞我浇馋持酒杯。
半世儒冠今种种,端须拽取鼻头回。
华馆相望接使星,长淮南北已休兵。
便须买酒催行乐,更觅何时是太平。
黄菊湿不鲜,白雁寒更哀。
何由穿雨屐,一登宋王台。
眷予良友生,南山安在哉。
行将北湖鬓,投老照清淮。
展开阅读全文
阿坰手持都堂胯,百千硨磲未论价。
渴心知我生尘埃,故遣一瓯官茗来。
上方井水绝世无,中{左氵右霝}欲帘定庸奴。
径当浇汝三尺喙,要著胸中万卷书。
外家典刑有诸老,封胡羯末端复好。
皎如珊瑚在琳房,况乃薰以正焙香。
阿坰性独爱文字,望见俗物辄走避。
虽然此事已可久,莫负从来铁御史。