江村结屋老垂垂,诗乞桤栽手自移。他日南楼看鸱集,莫忘烟雨狎鸥时。
梦觉床头无复酒,语终甑底但馀糜。已堪北海呼为友,犹恐西真唤作儿。
凤山团饼月朣朦,老桂横枝出旧丛。小友他年春入手,始知蟾窟本来空。
一溪风月浩无边,病起吟觞总未便。欲作二豪知未办,恐君爱我沐猴禅。
蚤岁功名不自量,近从颜禹识行藏。万钱本是忧时饵,除却箪瓢莫谩尝。
清风白雨洒炎荒,林下听时恰对床。一洗微痾何足道,请观何处不清凉。
病馀都作鹤联拳,谁识臞儒是列仙。如我角犀将底用,藜羹相对却超然。
观身已作水溶溶,投瓦云何觉病攻。造物小儿真一戏,未妨居士却谈空。
百八么珠水玉寒,客囊无复一钱看。只应袖里灵山在,无数如来转指端。
谁共溪边沆瀣杯,惊鱼不睡棹歌来。风生蘋末无多子,更待冰轮作伴回。