白首忧时意更长,明言六籍法皆良。
先生不竟身前用,有子亲传肘后方。
时论无人传药石,上医着眼识膏肓。
归欤活国工夫辦,要续双岩百世香。
通了金闺籍,须教吧债还。
尚威民作敌,徙善吏容奸。
世久无彭泽,人今识鲁山。
平生经济学,随力救时艰。
驿报行天下,君王弃万几。鹤翔云汉远,龙向鼎湖飞。
杞国天初陷,咸池日尚微。临轩思往事,血泪不停挥。
尽一催归白玉京,浮云偏妒月华明。
凤凰远举弋何慕,鶗鴃争鸣草不馨。
馆列翘才难致仕,杖携灵寿莫扶倾。
重瞳不见贾山久,犹驾轺车作德星。
九鲤湖边路,重来盟未寒。
折花挼水献,策杖驭风还。
宦海波涛恶,仙家日月间。
前生丹在否,岁晚要重丸。
我友君居德行科,见君觉我汗颜多。
笔端有韵珠盈唾,胸次无尘玉不磨。
好去腰斤高斫桂,向来传钵有持荷。
广寒管领群仙到,为我殷勤谢月娥。
若见青山老,烦言仆寄声。
人新无好况,依旧是狂生。
国事今如许,庸医见亦惊。
不知灵寿杖,还解拄天倾。
玉宇曈眬晓,琼京略绰寒。紫衣千骑从,黄伞万人看。
日景新开霁,天颜剩有欢。驾回春满殿,圣母喜加餐。
龙蛰藏身来者伸,不妨抱道且安贫。昼眠经笥誇群弟,夜拥绨袍忆故人。
富贵未来招鬼笑,文章太好恐天嗔。安排礼乐三千字,寓目他年许得臣。
先祠石刻摩挲久,华胄遥遥企慕劳。
字古似观秦急就,词幽如读楚离骚。
不夸绝艺临池学,只羡清风誓墓高。
更有山居须问讯,拟携方士炼金膏。