城南旧业访韩符,门掩荒榛老木疏。
阴洞尚寒难驻客,短茅初葺未成居。
崩崖乱竹从欹倒,糁迳飞花不扫除。
旧集远年今散逸,苍碑但刻马鸣书。
展开阅读全文
登高望远海,冥冥湿天际。
百川趋东南,奔腾卷厚地。
自从开辟来,溶停不可计。
浩浩无增亏,周流在一气。
怒风驾高浪,雪山寒贔屭。
飞火掣电光,神怪时出戏。
却疑蓬莱峰,只是鲛人髻。
会当见清浅,乘月弄兰枻。
去问蟠桃花,结根几千岁。
高秋夜气声惊竹,寒月徘徊影趁人。
此境静观如啖蔗,后来细嚼味尤真。
展开阅读全文
明月入我牖,娟娟满衣裳。
惊风飘疏竹,凌乱舞清光。
静坐不能眠,稍知秋夜长。
却思古人书,探编开缥囊。
一读三四反,人远心茫茫。
投编出庭宇,回步影徜徉。
长空散白露,暗落点青黄。
肃肃晨气动,满地自为霜。
东阡南陌常经过,腊破已觉春气和。
出门仰视天宇静,暄暖自闻人语多。
青青短麦遍原隰,耿耿残雪明陵阿。
身閒心适欲追酒,惜无佳客来当歌。
百尺高竿巧捷身,竿头立定斗尖新。
更呈失脚翻身样,平地旁观亦损神。
展开阅读全文
辗转卧不周,遥夜何漫漫。
娟娟竹间月,照我影零乱。
繁虫哀阴壁,轻风泛帏幔。
节物自感人,寤言兴永叹。
颓坐易销沉,去甚春冰泮。
万事随俯仰,飘忽浮云散。
芳槿曜朱华,荣好常在旦。
百年无期度,白日岁已晏。
余生能几何,可进投忧患。
驾矣追欢好,东方明星烂。
萧生陆沉自信笃,白首抱关羞碌碌。
尔期速售恥干时,行为徒涉惭濡足。
鸿飞冥冥凌高秋,南来亦有稻梁谋。
无言尽恋江湖乐,未肯相随腐鼠求。
展开阅读全文
河鱼出龙门,云雷走平地。
飞腾不上天,临流夜生子。
生子子有神,怒风翻海水。
长爪探阳乌,中原苦腥气。
钳奴不耕作,扬鞭断其尾。
黄犊养成斑,奔登邺城址。
豹来抱虎儿,新棘多钩刺。
洛阳金凤凰,飞入漳河底。
东南寒日短,满地边尘起。
闻落纷纷不自知,春秋莫较后先期。
清霜满地凋零急,正是黄花得意时。