空岩寒水自悲吟,遥夜何人为赏音。此日团栾都听得,他时离索试追寻。
林叶经夏暗,蝉声今夕闻。已惊为客意,更值夕阳曛。
渚华初出水,堤树亦成行。吟罢天津句,薰风拂面凉。
考槃虽在陆,滉瀁水云深。正尔沧洲趣,难忘魏阙心。
井梧已飘黄,涧树犹含碧。烟水但逶迤,空斋坐萧瑟。
端居生远兴,散漫委书帙。爱此北窗闲,时来岸轻帻。
微钟忽迢递,禽语破幽寂。赏罢一悁然,淡泊忘所适。
青鸾凌风翔,飞仙窈窕姿。高挹谢尘境,妙颜粲琼蕤。
登霞抗玉音,结雾吹参差。神钧舞空洞,玄露湛霄晖。
山中玉斧家,胡不一来嬉。真凡路一分,冥运千年期。
行尽风林雪径,依然水馆山村。却是春风有脚,今朝先到柴门。
秋风桂花发,夕露寒螀吟。岁月坐悠远,江湖亦阻深。
纷思宁复整,离忧信难任。终遣谁为侣,独此澹冲襟。
綵舟停画桨,容与得攲眠。梦破蓬窗雨,寒声动一川。
广文何事创楼居,收拾家藏理蠹馀。尚有简编充栋宇,拟陈车马大门闾。
移床客去邀明月,送酒人来递异书。纵使清贫无长物,犹胜四壁似相如。