一柱华峰,绿翠似、芙蓉金削。孤负却、画船春水,一尊同酌。
寒食清明都几日,征鞍遽作西归客。漫春风、墙燕语留人,高城隔。
春草碧,杨花白。妆点就,行轩色。道不应霜翮,能舒长策。
三尺青萍风义在,看君冠盖长安陌。对夕阳、淡处最关情,河梁别。
千古诗坛,苦吟谁得风骚妙。羡君才调。一蹴无边徼。
岁岁中秋,喜见朱颜好。霜蟾皎。一尊倾倒。万事秋毫小。
露影庭萱,一枝金绽钗头凤。宝花香供。寿席光浮动。懿*闺门,姻族同推重。琼杯捧。二亲安宠。共醉玻璃*。
六合澄清到一家。**文物望中华。未容诗礼养兰芽。松柏后*有待,*璋涵润本无瑕。诰恩行堕五云花。
卧孤松云壑,爱青贯,四时心。自绝涧幽蟠,苍烟高拥,气压千林。冰霜几年凌傲,甚九天、一日露恩深。白壁无双国士,朱弦三叹遗音。春风草木变萧森。又复见雄襟。想直犯龙颜,片言曾霁,万里重阴。相逢莫惊白首,更明时、几世似于今。只恐南阳垅底,空怀梁父长吟。
春风碧水静林丘。对书史,日优游。来往更风流。问谁似、东陵故侯。
黄陂襟度,曲江誉望,山立看扬休。春酿尽禁篘。拚醉尽、蟠桃上秋。
刘使君,跨苍驎,翩然而来空际云。腰间宝玦佩两剑,青蛇跃出光粼粼。
谁谓昧平昔,款语情何亲。复为袖出先书一卷,纸色黯惨皆奇文。
大如离堆几百字,钩络朱墨殆似髹漆新。残梦忽随风雨断,破泉惊听怒涛奔。
汉坛千古风流,笑谈自是诗书将。两淮草木,一门忠孝,先声远畅。
奕世金貂,雄边韬略,三军独张。道十年汉水,旌旗动色,春都在,投壶唱。
一点德星回照,光浮动、太山千丈。戟门春静,人安事简,提封保障。
汉相规随,盖公安靖,平生心赏。见筹毫不远,凤池消息,醉仙家酿。
经世此心谁尽了。欲画麒麟,功业何由到。白发满头青镜晓。花开花落人空老。适意杯盘从草草。甘坐清贫,方驾郊和岛。最爱新诗情致好。
浙江江路杳。苍茫自叹,南飞鸟鸟。故国回头,梦里青山吟绕。手把一麾南去,道不比、八州常调。君莫笑。南楼苦要,胡床舒啸。休扰。归去扁舟,若比似陶朱,尚犹年少。飞泳虽殊,友义固应明了。拟览九江秀色,谁凄断、关河残照。霜月晓。去去眼中人少。