城居巷僻人静,池塘日午荷香。出逢官吏不识,归与鹭鸥相忘。
比邻莫肯话桑麻,旋对横山学种瓜。遥忆旧时彭泽令,抽簪疑祇为黄花。
眷此青田鸟,犹含碧落情。不能为若主,深愧九皋声。
蹲踞芜亭中,望望晴光隔。祇愁风雨生,漂此高家麦。
城西卜筑十年馀,藩溷悬毫祇著书。翠竹阴阴迷谷口,有人能认郑公庐。
始射蓬弧缘底事,男儿要作四方奇。今朝世烈堂前宴,对酒何须惜别离。
炉烟侵晓渡帘栊,夹道遥连左个风。飞尽桃花何意绪,会言鹦鹉在金笼。
仰天遥指挽丝鞭,索饮粗豪不计钱。立马树阴邻市散,据床犹咏叔于田。
数株桃树小园中,结子飞花花欲空。惟有柳条生意别,绕池终日媚东风。
衔恩东守阖阊城,谁料翻为岭外行。
彩笔昔曾干气象,青袍今已误儒生。
雁飞萤度愁难歇,冰簟银床梦不成。
别后此心君自见,更堪江上鼓鼙声。