绣旆扬朱鸟,天风作奇字。廿年旧梦呼不醒,万壑苍松鸣玉佩。
水晶楼阁五云中,乱泻飞泉滴空翠。莫教惊起鸾凤吟,恐有骊龙抱珠睡。
大别山,小如蚁。江汉流,一杯水。火轮一叶舟,地球九万里。
日月跳双丸,古今一瞬耳。我与君,渺何许。岘山亭,泪如雨。
玻璃江水摇山绿,千峰万峰排云出。一夜仙风吹雪来,苍崖千尺削寒玉。
仙人腰绾淩云绶,夜向檐前摘星斗。朝来爽气满帘栊,妙语天然夺山秀。
我自云间窥凹凸,神随佛现同飞越。相期明岁杏花天,策杖来攀金顶月。
程子读汉书,一字不轻过。诸葛隆中吟,乃独观大略。
处则为名儒,出则为王佐。殊途而同归,卷舒无不可。
拙哉边孝先,碌碌将何作。
浣花无复少陵来,慷慨何人赋八哀。南粤须眉瞻洗马,西征部曲想轮台。
何当印度通巴勒,无那班禅走渡杯。共道韦皋是诸葛,筹边终藉栋梁才。
王庭戈壁耸云标,北海层冰郁不销。紫塞烽烟围月晕,缁流经典弱参寥。
近闻新轨穿元兔,时见名王珥汉貂。安得雄藩生戚畹,凯歌重上紫宸朝。
苍瀛辽海接传烽,遮莫腥潮几万重。猛将不难三箭定,谋臣翻藉一丸封。
卅年铁舰倾中夏,亿万金钱拟正供。至竟边防归一掷,谁将国计问司农。
虎门深锁五羊城,摩垒何时靡禦旌。西旅不开獒贡驿,南蛮空置象林兵。
百年蜂虿甘遗毒,四海鲸鲵苦未清。谁塞夷庚堙海运,令人长忆李西平。
郁郁卢龙塞上山,瀛环岱岳拱雄关。谈天幻出乾坤外,列国奇分昴毕间。
瓴水直从高屋建,鼓声那计左轮殷。南宫不少中兴将,谁是差强吴子颜。
鄂渚樊山控上游,大江难锁一春愁。昌黎南海驯蛟鳄,博望西番贯斗牛。
三月正逢寒食节,百年端抱杞人忧。刚携周易焚香坐,又见楼船上石头。