托根临泮水,终异在林丘。色映疏帘雨,声传静院秋。
裁冠龙箨润,制律凤柯修。散帙多閒日,能陪六逸游。
野寺集秋色,门閒掩古苔。偶寻青草径,遥入白云来。
山叶风自落,砌花寒始开。幽期重九日,即此醉陶杯。
故人邀客处,别墅带林塘。身外名堪避,樽前迹暂忘。
鸟飞潭树暖,花落野泉香。乘兴留题去,西崦挂夕阳。
淡月瑶池夜,微风太华阴。翠翻擎露盖,玉冷坠波簪。
一洗有为法,应全不染心。谁能招惠远,结社向东林。
闭门对山雨,隐几咏琅玕。滴沥明珠碎,离披翠羽残。
烟中看叶重,风里觉枝寒。湘女当年泪,于今岂未乾。
兰若最高处,客来开夕窗。诗怀秋思集,定力壮心降。
远树青残雨,归潮白晚江。暝来期宿此,敛屦对寒缸。
少府朝天日,云霄一凤毛。已随冠冕入,暂辍簿书劳。
晓驿驰星骑,春帆拂露涛。行当逢圣代,几日醉仙桃。
作牧留遗爱,分携惜别情。双凫将舄去,一鹤与琴清。
积水浮征棹,苍山绕禁城。悬知书上考,行见被恩荣。
展开阅读全文
海国民俗古,清朝民物闲。
况兹得良牧,理人弦诵间。
吏散日已夕,云归鸟随还。
高斋荫嘉树,横琴对远山。
伊余安蹇劣,归休谢朝班。
出处虽异途,云林近怡颜。
兹焉仰高风,望望心所攀。
展开阅读全文
志士本激烈,况当离别情。
直气不得发,逢秋吐商声。
浮云蔽长空,驱马去孤城。
广川无舆梁,一苇讵能横。
将寻故山隐,自芟荒草耕。
蠹书束高阁,龙剑日夜鸣。
行路由正途,能使山岳平。
端居息机心,卧闻蝼蚁争。
知君重交结,临分吐平生。