展开阅读全文
浮云薄海色,万里如秋空。
青苍杳无际,岛屿蟠蛟龙。
上有读书者,结茅谁与同。
朝飡海上霞,夕友沧江翁。
乘桴嗟尼父,把钓思任公。
犹慕鲁连子,不受却秦功。
千金若土壤,清名吊高风。
愧予老儒术,白首且相从。
展开阅读全文
儒生好奇古,出口谈唐虞。
倘生羲皇前,所谈乃何如。
古人既已死,古道存遗书。
一语不能践,万卷徒空虚。
我愿但饮酒,不复知其余。
君看醉乡人,乃在天地初。
展开阅读全文
远公青莲宇,百尺构云阙。
一径入松萝,山泉濯苔发。
石房弹玉琴,清响在林樾。
夜来沧海寒,梦绕波上月。
微吟白云篇,高兴了未辍。
未能悟声闻,安得离言说。
密竹不知路,渡溪微有踪。
悬知石上约,定向松间逢。
物候变黄鸟,菖蒲化蒙茸。
相望不可即,袅袅霜天钟。
展开阅读全文
廛居厌纷扰,恒思宿阴岑。
夙期道门友,共兹清夜吟。
弹冠起新沐,微风披素襟。
行行止空门,夕景倏已沉。
不见云中僧,虚堂闭烟林。
应物本无往,焉知来去心。
良会既已睽,中情一何深。
咏归值新月,聊复鸣吾琴。
野墅在东山,经过感畴昔。
纵横醉时墨,犹在池上石。
林气飒以凉,山容淡将夕。
缅怀携手人,念念不能释。
白发江湖上,雄文最数君。每怜金作赋,更道鹤为群。
竹圃诸生颂,松门酒客分。离忧无处托,鱼雁几时闻。
相识成何事,相思总是愁。文章空潦倒,岁月自淹留。
剑洗清潭晓,琴抽野菊秋。皇舆开九域,白发好封侯。
青山慕侯印,弓剑挂南陲。月满氍毹帐,云开翡翠旗。
林花春载酒,园竹晓弹棋。不独龙韬熟,文章尔更奇。
池亭清夏暑,吟眺夜忘还。秋气月中早,晚心池上閒。
危襟涵玉雪,幽梦即云山。明日清泠顶,岩扉共一攀。