君莫歌五诗,歌之增离忧。岂无良朋侣?洵乐相遨游。
譬彼桃与李,不为仓囷谋。君莫忘五诗,忘之我焉求?
老舅近何如,心性老不改。世故恼情怀,光阴不相待。
借问同辈中,乡邻几人在?从今且为乐,旧事无劳悔。
廿载风尘始一回,登高心在力全衰。偶怀胜事乘春到,况有良朋自远来。
还指松萝寻旧隐,拨开云石剪蒿莱。后期此别知何地?莫厌花前劝酒杯。
高台月色倍新晴,极浦浮沙远树平。客久欲迷乡国望,乱馀愁听鼓鼙声。
湖南水潦频移粟,碛北风烟且罢征。濡手未辞援溺苦,白头方切倚闾情。
君莫歌九章,歌以伤我心。微言破寥寂,重以离别吟。
别离悲尚浅,言微感逾深。瓦缶易谐俗,谁辩黄钟音?
居常念朋旧,簿领成阔绝。嗟我二三友,胡然此簪盍。
累累囹圄间,讲诵未能辍。桎梏敢忘罪,至道良足悦。
所恨精诚眇,尚口徒自蹶。天王本明圣,旋已但中热。
行藏未可期,明当与君别。愿言无诡随,努力从前哲。
客行长沙道,山川郁稠缪。西探指岳麓,凌晨渡湘流。
逾冈复陟巘,吊古还寻幽。林壑有馀采,昔贤此藏修。
我来实仰止,匪伊事盘游。衡云閒晓望,洞野浮春洲。
怀我二三友,《伐木》增离忧。何当此来聚?道谊日相求。
危栈断我前,猛虎尾我后。倒崖落我左,绝壑临我右。
我足复荆榛,雨雪更纷骤。邈然思古人,无闷聊自有。
无闷虽足珍,警惕忘尔守。君观真宰意,匪薄亦良厚。
东风漠漠水沄沄,花柳沿村春事殷。泊久渔樵来作市,心閒麋鹿渐同群。
自怜失脚趋尘土,长恐归期负海云。正忆山中诗酒伴,石门延望几斜曛。
平生忠赤有天知,便欲欺人肯自欺?毛发暗从愁里改,世情明向笑中危。
春风脉脉回枯草,残雪依依恋旧枝。谩对芳樽辞酩酊,机关识破已多时。