活衲僧,生铁铸。吐出铁心肝,挂起铁面具。蚊子上铁牛,无你啖啄处。
素纨摇月,碧帐含烟。或放或收皆在我,长伸两脚放憨眠。
灼然如是,天地相悬。开眼不知天大晓,阎家催索水浆钱。
千圣机尘一洗清,心渊绝滓自灵明。
白头谩说无功用,种得空花结果成。
东晋风流继令名,家传真本换鹅经。
廉勤自得官中趣,贫节亲书座右铭。
民感庥仁忘赴壑,子明诗礼为趋庭。
疾风谁料摧梁木,猿鹤悲鸣不忍听。
统御金轮四十春,笃行舜德与尧仁。莫言过去无踪踪,卢舍时时现本身。
冬至日舒长,这个长多少。虚空为尺不能量,蟭螟眼中盛恰好。
盛恰好,衒惑神光,迷逢达磨。
要成片段工夫,须是全身倚靠。
虽然只见一边,未许睦州担荷。
一念平常裂万差,觉斯民处贵无邪。
古今错透长安路,狼藉春风一径花。
被发袒肩,全身入草。
是真文殊,何须恁麽。
手里底拈不出,觑不破。
七佛之师,败缺不少。
弃金轮王位,尊贵不尊贵。冻饿深雪中,冷地里短气。
见明星,没巴鼻。更言大地一切众生成正觉,吽吽,棒折也未。
二三四七恶机关,互逞辞锋斗热瞒。
不必山僧一弹指,尽情贬向铁围山。