鹊巢不见委空枝,透彻机关在险时。
自从非无禅可问,多因险处怕人窥。
一抹斜阳挂浅林,细听山鸟说春心。
千年古寺多奇迹,读了丰碑看玉岑。
守药胎仙去不来,空留山顶炼丹台。
明眸炯炯初阳在,知隔人间几劫灰。
石沼凿琼瑶,金鳞数百条。
年深须变化,泉洁自逍遥。
网罟难垂手,公卿拟上腰。
龙宫衣梵法,翻水雨青霄。
买得扁舟载月明,喜它箫鼓已归城。
一襟风露清吟骨,四望湖山见道情。
花港采菱供果饤,苹洲撷荇荐杯行。
此欢不许人多得,破晓西村鸡犬鸣。
古木号风抱不平,百年忠义日争明。
坟前人马空存石,何似当时听用兵。
月浸千林万壑秋,听琴惊起鹤回头。
孤云带湿藏空谷,不逐人间富贵浮。
闲披鹤氅紫藤冠,带得林泉骨相寒。
落魄一身风雪冷,飘蓬千里水云宽。
素餐洗砚捭诗句,清夜敲钟上醮坛。
准拟学仙仙遇否,何年炼就九还丹。
好爵縻人见不休,更饶君尽许封侯。
山林朝市心殊相,莫误平人枉白头。
吟情天远倚阑干,声歇鸣渠雨乍乾。
只为湖山居宦舍,却因笋蕨忆家餐。
燕窠出子春游懒,灯烬开花夜话残。
收拾柳绵囊楮被,麦秋犹有一番寒。