野人无事久忘机,肯信纷华有是非。花信欲阑莺百啭,麦芒初长雉双飞。
书中岁月仍为客,枕上江山屡梦归。时复思君倚深树,不知残雨湿春衣。
春梦浑难记,年光不可留。絮轻随野马,黮熟醉林鸠。
绿树深藏径,青山直上楼。功名等閒事,一笑拂吴钩。
金刹天开画,铁檐风语铃。野云秋共白,江树晚逾青。
凿屋岩藏雨,黏崖石坠星。下看湖上客,歌吹正沈冥。
何处好杨柳,攀条赠远行。花飞渡江水,客醉蹋歌声。
秋色彫榆塞,春阴接凤城。一枝不敢折,为近亚夫营。
驱车洛阳陌,周道何逶迟。玉帛走侯甸,金汤固城池。
潘令好桃李,阮生多路歧。铜驼卧荆棘,索靖独先知。
蓟北文章客,风流迥不群。潮声秋别梦,月色夜留君。
三峡吞秦树,千峰抹楚云。形骸捐水石,来往更殷勤。
日暮天寒野水滨,孤山愁绝四无邻。
谁家处子如冰雪,行傍梅花不见人。
贫家教妾自当垆,马上郎君不敢呼。
折得荷花待谁赠,叶间红泪滴成珠。
勋业无成散似樗,青铜欣见二毛初。
中郎兴动秋风起,太傅诗成壮岁余。
皎皎易污时一沐,星星难染漫千梳。
等闲得此无情物,自有忘忧满架书。
登临休赋《黍离》章,千里江流接大荒。
剑锁血华空楚舞,镜埋香骨失秦妆。
薜萝山鬼啼萤苑,荆棘铜驼卧鹿常寂寞万年枝上月,夜深
犹照旧宫墙。