浪迹终年客,惊心此地春。风前独去马,泽畔耦耕人。
老大交情重,悲凉外物亲。子云今在宅,应见柳条新。
野棠花覆地,山馆夜来阴。马迹穿云去,鸡声出涧深。
清风时偃草,久旱或为霖。试与惸嫠话,犹坚借寇心。
出门山未曙,风叶暗萧萧。月影临荒栅,泉声近废桥。
岁经秋后役,程在洛中遥。寄谢金门侣,弓旌误见招。
楚腊还无雪,江春又足风。马羸三径外,人病四愁中。
西塞波涛阔,南朝寺舍空。犹衔步兵酒,宿醉在除东。
岁积登朝恋,秋加陋巷贫。宿酲因夜歇,佳句得愁新。
尽日凭幽几,何时上软轮。汉廷风宪在,应念匪躬人。
卓绝明时第,孤贞贵后贫。郤诜为胄子,季札是乡人。
笔下调金石,花开领搢绅。那堪归葬日,哭渡柳杨津。
玉立分尧绪,笄年下相门。早加于氏对,偏占馆陶恩。
泪有潜成血,香无却返魂。共知何驸马,垂白抱天孙。
万事竟蹉跎,重泉恨若何。官临环卫小,身逐转蓬多。
丽藻尝专席,闲情欲烂柯。春风宛陵路,丹旐在沧波。
楚塞馀春听渐稀,断猿今夕让沾衣。
云埋老树空山里,仿佛千声一度飞。
露盘花水望三星,髣髴虚无为降灵。斜汉没时人不寐,几条蛛网下风庭。