有树巢宿鸟,无酒共客醉。月上蝉韵残,梧桐阴绕地。
独出村舍门,吟剧微风起。萧萧芦荻丛,叫啸如山鬼。
应缘我憔悴,为我哭秋思。
肃肃层城里,巍巍祖庙清。圣恩覃布濩,异域献精诚。
冠盖分行列,戎夷辨姓名。礼终齐百拜,心洁表忠贞。
瑞气千重色,箫韶九奏声。仗移迎日转,旌动逐风轻。
休运威仪正,年推俎豆盈。不才惭圣泽,空此望华缨。
片云朝出岫,孤色迥难亲。盖小辞山早,根轻触石新。
飘扬经绿野,明丽照青春。拂树疑舒叶,临江似结鳞。
从龙方有感,捧日岂无因。看助为霖去,恩沾雨露均。
曲台晴好望,近接梵王家。十亩开金地,千株发杏花。
带云犹误雪,映日欲欺霞。紫陌传香远,红泉落影斜。
园中春尚早,亭上路非赊。芳景偏堪赏,其如积岁华。
黄莺啼时春日高,红芳发尽井边桃。
美人手暖裁衣易,片片轻花落翦刀。
新创仙亭覆石坛,雕梁峻宇入云端。
岭北啸猿高枕听,湖南山色卷帘看。
三年游宦也迷津,马困长安九陌尘。
都作无成不归去,古来妻嫂笑苏秦。
泣葬一枝红,生同死不同。金钿坠芳草,香绣满春风。
旧日闻箫处,高楼当月中。梨花寒食夜,深闭翠微宫。
击髆舞,恨满烟光无处所。泪如雨,欲拟著辞不成语。
金凤衔红旧绣衣,几度宫中同看舞。人间春日正欢乐,
日暮东风何处去。
君王多感放东归,从此秦宫不复期。
春景似伤秦丧主,落花如雨泪胭脂。