万井皆秋色,千岩尽落晖。
谷喧邻牧散,溪响夕渔归。
初月悬枫岸,余霞恋竹扉。
坐来怜夜永,霜露入人衣。
言访少谷子,呼童携素琴。为发丝桐趣,俱谐山水心。
径转松篁密,堂虚风月侵。再弹吾不惜,此地有知音。
旧潜湘浦岸,兼慕武陵源。独造非无兴,成蹊本不言。
七贤应共逸,三士竟何冤。物态依行色,羁栖想故园。
宴集当寒景,宾朋尽楚材。秖缘乡土乐,翻重岁时哀。
腊意悬江柳,春心倚槛梅。香醪非市得,珍果况闽来。
甸雪冬堂净,城氛夜馆开。自怜同落叶,谁为暖寒灰。
日月惟丘壑,英雄半草莱。平生鸿鹄志,燕雀莫相猜。
侧识安巢意,那堪绕树悲。风寒难自稳,月白更须疑。
乌鹊仍三匝,鹪鹩但一枝。卑栖复如此,何有上林思。
四坐且莫諠,听我促节歌路难。我今四十迫衰残,盛年一去何当还。
昔斥为遭绛灌怒,今来岂受金张怜。泰山可移志不徙,寒烬从知无再然。
但愿长随击壤民,优游鼓腹歌尧年。
享帝春正及,行天羽卫攒。百灵迎万乘,夹毂候千官。
后骑回丹阙,前旌驻璧坛。伫瞻驰道上,佳气逐鸣銮。
故人天上至,清宴夜深开。泽畔微芳度,江皋暝色回。
枫林停翠幰,月岸拥金罍。正苦欢娱逼,无令候吏催。
铙音传晚甸,芝火动春城。
一路青阳送,千门紫气迎。
龙鸾回国步,星月扈天行。
大内通宵入,祥烟达旦生。
候吏经旬少,深秋百感生。苍苔侵竹户,白日下枫城。
鼓瑟焚香坐,窥园散发行。天边暮鸿雁,故傍客愁鸣。