肘后医方老更精,须眉白尽气弥清。
只应救病能无病,岂是平生学养生。
门人久作开堂老,庭桧看成合抱围。
他日浴堂归洗背,回头还解放光辉。
老怯江边瘴疠乡,城东时喜到公房。
历言五藏如经眼,欲去三彭自有方。
身厌远游安静默,术因多病更深长。
时时为我谈尊宿,曾入南公古道场。
野沼涨清泉,乌菱不直钱。
蟹肥螯正满,石破髓初坚。
节物秋风早,樽罍夜月偏。
令人思淮上,小舫藕如椽。
数间茅屋久蹉跎,四见秋风入薜萝。
北棹偶然追雁羽,南公谁复伴渔蓑。
三年贾傅惊吾老,九岁刘郎愧尔多。
此去仍家江海上,不妨一叶弄清波。
早除郎将少年狂,祖塔结缘归故乡。
习气未消余业在,逢人依旧琢诗章。
展开阅读全文
人生本无有,众幻妄聚耳。
手足非吾亲,何况妻与子。
偶来似可乐,强作室家喜。
忽去未免悲,欣成要矜毁。
君家两岁儿,毕竟何自始。
变化违初心,涕泗剧翻水。
吾侪近始悟,造物聊复试。
道力竟未完,聪明信难恃。
破甑不复顾,彼无爱甑心。
弃璧负赤子,始验爱子深。
诚知均非我,胡为有不能。
一従三界游,久被百物侵。
朝与喜怒交,莫与宠辱临。
四物皆不胜,生死独未曾。
不经大火烧,孰为真黄金。
弃置父子恩,长住旃檀林。
展开阅读全文
五年卖盐酒,胜事不复知。
城东古道场,萧瑟寒松姿。
出游诚偶尔,相逢亦不期。
酉轩吴越僧,弛担未多时。
言住西湖中,岩谷涵清漪。
却背闾井喧,曲尽水石奇。
昔年苏夫子,杖屦无不之。
三百六十寺,处处题清诗。
麋鹿尽相识,况乃比丘师。
辩净二老人,精明吐琉璃。
笑言每忘去,蒲褐相依随。
门人几杖立,往往闻谈词。
风云一解散,变化何不为。
辩入三昧火,卯塔长松欹。
净老不复出,麈尾清风施。
苏公得罪去,布衣拂霜髭。
空存壁间字,郁屈蟠蛟螭。
知我即兄弟,微官此栖迟。
问何久自苦,五斗宁免饥。
俯首笑不答,且尔聊敖嬉。
我兄次公狂,我复长康痴。
反复自为计,定知山中宜。
但欲毕婚娶,每为故人疑。
君归漫洒扫,野鹤非长羁。
坐看酒垆今五年,恩移岩邑稍西还。
他年贫富随天与,何日身心听我闲。
山栗似拳应自饱,蜂糖如土不须悭。
仲卿意向桐乡好,身后烝尝亦此间。
山中十月定多寒,才过开炉便出山。
堂众久参缘自熟,郡人迎请怪忙还。
问公胜法须时见,要我清谈有夜阑。
今夕客房应不睡,欲随明月到林间。
扁舟逢野岸,试出步崇冈。
山转得幽谷,人家余夕阳。
被畦多绿茹,堆屋剩黄粱。
深羡安居乐,谁令志四方。