妾乘油璧车。
郎骑青骢马。
何处结同心。
西陵松柏下。
红罗复斗帐。
四角垂朱裆。
玉枕龙须席。
郎眠何处床。
柳树得春风。
一低复一昂。
谁能空相忆。
独眠度三阳。
稽亭故人去。
九里新人还。
送一便迎两。
无有暂时闲。
阳春二三月。
草与水同色。
道逢游冶郎。
恨不早相识。
袅袅临窗竹,蔼蔼垂门桐。灼灼青轩女,泠泠高堂中。
明志逸秋霜,玉颜掩春红。人生谁不别,恨君早从戎。
鸣弦惭夜月,绀黛羞春风。
客从远方来,赠我漆鸣琴。木有相思文,弦有别离音。
终身执此调,岁寒不改心。愿作阳春曲,宫商长相寻。
明月何皎皎,垂幌照罗茵。若共相思夜,知同忧怨晨。
芳华岂矜貌,霜露不怜人。君非青云逝,飘迹事咸秦。
妾持一生泪,经秋复度春。
君子将遥役,遗我双题锦。临当欲去时,复留相思枕。
题用常著心,枕以忆同寝。行行日已远,转觉思弥甚。
自君之出矣,临轩不解颜。砧杵夜不发,高门昼恒关。
帐中流熠耀,庭前华紫兰。物枯识节异,鸿来知客寒。
游用暮冬尽,除春待君还。