掩门江上住,尽日更无为。古木坐禅处,残星鸣磬时。
水浇冰滴滴,珠数落累累。自有闲行伴,青藤杖一枝。
冷气生深殿,狼星渡远关。九城鼙鼓内,千骑道途间。
凤髻随秋草,鸾舆入暮山。恨多留不得,悲泪满龙颜。
不知名利苦,念佛老岷峨。衲补云千片,香烧印一窠。
恋山人事少,怜客道心多。日日斋钟后,高悬滤水罗。
败叶填溪路,残阳过野亭。仍弹一滴水,更读两张经。
暝鸟烟中见,寒钟竹里听。不多山下去,人世尽膻腥。
茫茫驱一马,自叹又何之。出郭见山处,待船逢雨时。
晓鸡鸣野店,寒叶堕秋枝。寂寞前程去,闲吟欲共谁。
彤云将欲罢,蝉柳响如秋。雾散九霄近,日程三伏愁。
残阳宿雨霁,高浪碎沙沤。袪足馀旬后,分襟任自由。
上山下山去,千里万里愁。树色野桥暝,雨声孤馆秋。
南北眼前道,东西江畔舟。世人重金玉,无金徒远游。
红藤一柱脚常轻,日日缘溪入谷行。山下有家身未老,
灶前无火药初成。经秋少见闲人说,带雨多闻野鹤鸣。
知到蓬莱难再访,问何方法得长生。
曾闻半偈雪山中,贝叶翻时理尽通。般若恒添持戒力,
落叉谁算念经功。云间晓月应难染,海上虚舟自信风。
长说满庭花色好,一枝红是一枝空。
旅馆候天曙,整车趋远程。几处晓钟断,半桥残月明。沙上鸟犹在,渡头人未行。去去古时道,马嘶三两声。