性佣人事拙,思向远山居。欲得是非少,先宜来往疏。
善邻惟水竹,良友秪琴书。冷淡生涯外,逍遥一室虚。
底事悠悠信莫闻,还疑深入武陵源。几年江上秋风夜,故国闽中暮雨村。
尘世功名宁自笑,蓬壶旨趣有谁论。路岐无尽人空老,白发慈亲奈倚门。
学道多年尚屈蟠,岂胜仙伯赠峨冠。晓簪乍觉星攒顶,夜戴偏宜月满坛。
对鉴宁烦朋友正,避时羞为利名弹。豫思他日云林下,轻罩纱巾鹤发寒。
胜刹幽深枕县西,我来正值孟冬时。虽无慧远门堪叩,幸有陶潜驾可随。
世态阶前朝槿色,岁寒云外老松枝。繄余本是林泉客,到此宁惭漫赋诗。
二月春将半,幽居掩竹斋。自惭疏懒甚,苔藓满空阶。
二月春将半,农耕细雨中。花前轻薄子,醉倒笑春风。
二月春将半,霖霪雨尚寒。松黄收拾晚,狼籍满金坛。
屏列郡南隅,子真常此憩。雨欲泽人间,云霞先掩蔽。
荒台枕古邱,伊昔越王游。辇路今何在,凄凉草树秋。
白云处士入云中,三尺焦琴百尺松。长啸一声寒涧远,千崖万壑起清风。