松轩谁作翠涛扇,数聿丹青犹未乾。江头曾记八月听,石上况得双株看。
己因吹万问天籁,还如后凋知岁寒。清流一掬可洗耳,何时与子共盘桓。
春山低压不成妆,捲起珠帘认渺茫。鸳翠巧于愁里故,螺青难比画时长。
从教西子倾吴国,肯使文君老蜀乡。莫指图中小颦处,恐惊胡马动渔阳。
陶朱元有法,岛峙在陂塘。春雨翻萍藻,丰年梦稻粱。
奋时须一跃,乐处永相忘。不是池中物,风雷起浩茫。
雨打上元灯。无处邀朋。何如窗下且瞢腾。谩忆牙旗穿夜市,铁马春冰。
歌舞有人曾。倦与争能。越罗裁服换吴绫。尽道先生归隐也,乌帽乌藤。
美人如玉马如云,误却开元万乘君。不写班姬辞辇意,画师空说李将军。
闻说琴调天下治,直弦况值未加时。在床被袗曾遭象,解愠颁侯更得夔。
和气尽从元气出,南风还类凯风诗。缅怀千古岩廊上,爱物仁民本孝思。
上山看云云在天,下山看云云在山。朝行巳与云俱出,暮归复与云俱还。
在山之云不可执,在天之云不可攀。白衣苍狗须臾变化岂有定,乃在孝子方寸之中间。
刘郎有亲舍杉关,关上白云长自闲。驱驰王事归养不可得,岂畏七闽尚去行路之多艰。
朅来西湖弄潺湲,春风好鸟鸣
内景元从太素分,空花无际住缤纷。室生虚白光疑月,肤达中黄气若云。
玉局降神从地见,宝珠遗响自天闻。碧桃木老春常在,方外谁能识隐君。
湖曲风寒战齿牙,不知高树已翻鸦。远持斤斧黏冰片,旋斫柴薪带雪花。
市上淂钱沽斗酒,担头悬笠插山茶。路人试问归何处,笑指西陵是我家。
茫茫六合自高深,一望方知有古今。沧海白鸥从浩荡,长空孤鸟付消沉。
东冈南涧频经目,春雨秋霜总在心。赖有小庵当绝顶,花时无日不登临。