天色无情淡,江声不断流。
古人愁不尽,留与後人愁!
雨后蟆颐山色开,玻瓈江清已可杯。绿荷红芰香四合,又入芙蓉城里来。
邂逅婆娑失少年,剧谈抵掌尚超然。
君犹拄笏看山去,我且披蓑听雨眠。
京洛分襟疑後会,江吴把酒悟前缘。
暂来忽去都如梦,疑是陈卿竹叶船。
团栾话里老庞衰,一妹仍从海浦来。
孤苦尚余史弟乐,如今虽病也眉开。
微生本渔樵,长日渺江海。
扣舷濯沧浪,尚说天宇隘。
朅来车马路,悒悒佳思败。
黄尘扑眉须,驱逐似偿债。
羸骖系逼仄,狂犬吠荒怪。
乡心入旅梦,一叶舞澎湃。
晨兴过墟市,喜有鱼虾卖。
眼明见清江,积雨助横溃。
褰裳唤扁舟,臲卼不胜载。
不辞野渡险,弄水聊一快!
卫足保明哲,忘忧助欢娱。
欣欣夏日永,媚我幽人庐。
斧斤留得万枯株,独速槎牙立暝途。
饱尽春蚕收罢茧,更殚余力付樵苏。
崩涛裂岸四三年,落日寒烟正渺然。
空腹荷锄那办此,人功未至不关天。
今朝南野试开荒,分手耘锄草棘场。
下地若干全种秫,高原无几谩栽桑。
芦芽碧处重增岸,梅子黄时早浚塘。
田里只知温饱事,从今拚却半年忙。
烟雨桃花夹岸栽,低低浑欲傍船来。
石湖有此红千叶,前日春寒总未开。