展开阅读全文
仲尼不瑞麟,周公旅命禾。
两对本一道,胡为有殊差。
麟固首四灵,可贺亦可嗟。
或云一角兽,莫能辨真讹。
鹖雀奏天子,朱雁兴乐歌。
文士颂连理,野夫献嘉瓜。
羽毛草木异,皆物之精华。
於事竟无补,徒然务矜夸。
食乃民之天,有一皆可嘉。
君不见丰年乐岁人鼓腹,凶年死人如乱麻。
以此较得失,周孔道不颇。
桐庐陈使君,理道蠲烦苛。
蛊敝既振饬,刑罚从宽科。
民生乐其业,自足致时和。
有农献嘉粟,累累来山阿。
数穗至八九,纷然一何多。
图状况传玩,志牒争编摩。
使君政举成,为祥理则那。
促归不待满,合上金銮坡。
嘉禾阙补亡,精笔非君何。
依约峰峦似竺乾,崯崎岩洞老云洞。
有时风雨无人夜,疑有猿声到枕边。
底事呼为海里羊,陀尼为背锦为裳。
殷勤送似=曲湖老,要荐君家玳瑁觞。
一簇墙阴绿正繁,不依朱户傍雕栏。
竹光苔色深相映,只许閒人静处看。
怪见司寒着意浓,巧裁六出羡天工。
乌翻树拂梨花月,鹭起沙平玉篆风。
势合深连云渚北,光寒淡抹粉墙东。
梁园赋就惊先手,末至相如敢擅雄。
品格清虚压从芳,何年分种自炎方。
直疑剪契红罗轴,插向绿绡深处藏。
展开阅读全文
客至当饮酒,客去合如何。
人生无根蔕,保秘客经过。
有客固当饮,无客饮自歌。
有客与无客,颓然同一科。
昔人秉烛游,正尔畏蹉跎。
粤余生多艰,一官剧奔波。
读书四十年,铁砚空研磨。
粝食岂有肉,菜羹或无鹾。
一衣递单夹,摺制屡舛讹。
六十始小遇,鬓毛已双皤。
屈指从心年,光阴苦无多。
酒虽非所嗜,不饮意不佳,
一盏助朝气,三杯养天和。
放浪风月夕,留连四时花。
以此毕吾生,无愧亦无嗟。
寻思百岁后,有酒如倾河。
一滴不入唇,谁见此颜酡。
作诗广前贤,闻者且勿呵。
老火西驰烧邓林,此花孤绝更清深。
犀纹隐隐通肌骨,羽葆层层间彩金。
残蕊尚堪然古鼎,生香长得汎秋砧。
形容尽入寺人笔,不为唐贤吹陆沉。
世事每多违,苦心终眷眷。功名等抟沙,岁月如奔电。
古人竟何许,厚禄良难恋。冥鸿已高翔,归翼方知倦。