宦路崎岖阅岁华,更无佳思发诗葩。
出关便有山林兴,续稿从今渐有涯。
南湖堂上著彭宣,结得襄王梦里缘。
试问傍人鸥与鹭,何如随步小婵娟。
金虎肃秋气,属兹摇落时。
淅沥暮蝉澁,嘹唳征鸿悲。
遥巘云冒絮,平林露成帷。
黄凋菡萏盘,戏坠芙蓉枝。
湿叶填断堑,寒藤蔓荒篱。
东储感物变,西陆占星移。
清风已预戒,秋阳岂难知。
偶氽叹憭栗,旧然吐新奇。
想象酒方酣,浩荡思无涯。
不学楚人赋,载赓豳土诗。
昔人三十九,已叹日斜时。
吾今七十六,屈指一倍之。
岂唯桑榆晚,正自入崦嵫。
灰中炭暗尽,岂不心自知。
且饮生朝酒,更赋梅山诗。
子房不愿萧曹位,底事穰侯畏客来。得一老兵皆可饮,何须车马便惊猜。
绚丽繁霞綵,荧煌瑞锦堆。夜深疑睡去,日暖怕慵来。
庆事集朋亲,孙枝喜气新。
歌云停碧落。舞雪眩青春。
暖日花君子,清樽酒圣人。
一春行乐地,不负牡丹辰。
逸轨高标下可扳,风流人物晋唐还。
胸襟磊落尘埃外,尊酒洒淳笔砚间。
英气一朝归碧落,高文千古映青山。
繐帷莫奠知音泪,极目楼边有愧颜。
上寿身仍健,荣封岁屡终。
无因拜庞德,空幸识王戎。
含玉亡遗恨,悬车近古风。
燎黄应不远,光宠贲幽宫。
兵厨酿乏吻生烟,阮校如今作赘员。
却怪渊明便归去,酒材犹自有圭田。