为秫求官兴颇深,忽怀桦菊投投簪。
先生万事皆如此,何独悠然见碧岑。
纷纷朝市利名忙,唯有山林与寄长。
枢相好奇聊玩物,道人弄笔欲专房。
方嫌小景鲛绡窄,忽辱新诗茧纸香。
潭府炎范无著处,聊将三伏助清凉。
洛中四老会同甲,太岁俱生丙午年。
我亦联翩七十八,惜无一客伴华颠。
老翁足力弱,踉蹡如小儿。须杖乃能行,动步忧攲危。
发秃生细毛,正似出胎时。忽复长儿齿,辅车两相依。
还童既无术,衰谢乃其宜。载念天地间,八十者几希。
如我真幸民,何必暗伤悲。且饮北海酒,自吟东老诗。
梦寐家园百里间,秋来青蕊想班班。
但得诸公为临赏,也如老子对南山。
家音何用寄,邮置有沉浮。旦夕天边去,书来一雁秋。
日出天开眼,云收见物华。
不餐还自饱,无酒却须赊。
绿遍千丝柳,红添几树花。
如何酬造物,烂醉是生涯。
小园缭绕瞰沧湾,搜抉天藏不放閒。
愧我笔端无锦绣,羡君胸次有江山。
规模未出经营外,物象先归赋咏间。
何日携筇来共醉,每於胜处一开颜。
子因南岳仙人得,花自蓬莱海上来。每岁枝头春意闹,香风红艳满楼台。
甲蠡浅俗枣仍昏,沉水龙涎气最芬。敢望凝香如燕寝,竹炉聊欲试氤氲。