一夜东风,吹散柳梢残雪。御楼烟暖,正鳌山对结。箫鼓向晚,凤辇初归宫阙。千门灯火,九街风月。
绣阁人人,乍嬉游、困又歇。笑匀妆面,把朱帘半揭。娇波向人,手捻玉梅低说。相逢常是,上元时节。
小阁倚晴空,数声钟定。斗柄寒垂暮天净。向来残酒,尽被晓风吹醒。眼前还认得,当时景。
旧恨与新愁,不堪重省。自叹多情更多病。绮窗犹在,敲遍阑干谁应。断肠明月下,梅摇影。
君不见夷门客有侯嬴风,杀人白昼红尘中。
京兆知名不改捕,倚天长剑著崆峒。
同时结交三数公,联翩走马几马骢。
仰天一笑万事空,入门宾客不复通。
起家簪笏明光宫。呜呼男儿名重太山身如叶,
手犯龙鳞心莫慑。一生好色马相如,
慷慨直辞犹谏猎。
门在垂杨阴里。楼枕曲江春水。一阵牡丹风,香压满园花气。沈醉。沈醉。不记绿窗先睡。
碧水浮瓜纹簟前。只知闲枕手,不成眠。晚云如火雨晴天。轻云远,亭外一声蝉。
池馆几年年。倚阑催小艇,采新莲。多情还到芰荷边。应相忆,折藕看丝牵。
双舸亭亭横晚渚,城中飞观嵯峨。画桥灯火照清波。玉钩平浸水,金锁半沈河。
试问无情堤上柳,也应厌听离歌。人生无奈别离何。夜长嫌梦短,泪少怕愁多。
蝴蝶满西园,啼莺无数。水阁桥南路。凝伫。两行烟柳,吹落一池飞絮。秋千斜挂起,人何处。把酒劝君,闲愁莫诉。留取笙歌住。休去。几多春色,禁得许多风雨。海棠花谢也,君知否。
墙外辘轳金井。惊梦瞢腾初省。深院闭斜阳,燕入阴阴帘影。人静。人静。花落鸟啼风定。
谩道追欢惟九日,年年此恨偏浓。今朝吹帽与谁同。黄花都未拆,和泪泣西风。应恐登临肠更断,故交烟雨迷空。为君一曲送飞鸿。谁能推毂我,深入醉乡中。
黯黯离怀,向东门系马,南浦移舟。薰风乱飞燕子,时下轻鸥。无情渭水,问谁教、日日东流。常是送、行人去后,烟波一向离愁。回首旧游如梦,记踏青殢饮,拾翠狂游。无端彩云易散,覆水难收。风流未老,拚千金、重入扬州。应又是、当年载酒,依前名占青楼。