月落鸡声寒,晓色静茅屋。开门惊不知,夜雪压脩竹。
槎牙生新冰,鳞甲刻溪谷。皛皛洲渚明,冽冽川原肃。
孤蹲雀不动,沉酣客犹宿。呼童晨汲归,独漱寒泉玉。
男儿更老气如虹,知鬓何嫌似断蓬。欲问桃花借颜色,未甘着笑向春风。
茅檐竹坞两幽奇,岸帻寻花醉亦知。崖蜜已成蜂去尽,夜寒惟有露房垂。
北风吹雨不能晴,羸病人骑瘦马行。须发向来浑白尽,半缘忧患半多情。
故园桃李秋摇落,扫地无花可恼公。近说城南王子妓,亦持红拂剧西风。
七里湾头宿发飞,六家店上行人稀。渡口有船招不得,归来稚子候柴扉。
石似浣沙石,江如濯锦江。征帆向何处,云雾晦蓬窗。
雪埋凤林寺,浪打鹿门山。今日江风恶,郎船劝不还。
江山起暮色,草木敛馀昏。谁感离骚赋,丹青吊屈原。
中夜雪打窗,灯暗火照屋。袖手地炉火,瓶声起丝竹。
忆我故山房,松风韵崖谷。山空牛斗寒,寺静鱼鼓肃。
西寨鹿不归,东岭鹤独宿。更想醉翁亭,两峰高并玉。