烟水空迷远渡,夕阳独倚江楼。江声呜咽送离愁。
化作泪痕满袖。
故里依然作客,此身不系如舟。乾坤带甲四经秋。
又是雁来时候。
三更后,夜正长。欹枕兮梦黄粱。巫山事,托楚王。本荒唐。
但使人间,空自断肠。
闲阶寂寞苔痕透,蓬门虽设常关。吟筇倚听水潺潺。
此身无恙,仍寄五云山。
风情老大今何有,归来白发皆新。幽吟献啸自成春。
了无尤怨,莫道是骚人。
湘江东去烟波静,挂席长空。两岸霜枫。一角斜阳闹晚红。
频年飘泊知何似,天际哀鸿。历历惊弓。万里云罗一梦中。
百年过半。自分沟中断。荏苒风尘随世乱。只要一瓯常满。
本来天道难凭。敢怨人事无成。家国已非前比,于今莫问苍生。
书来深喜知君健,烽急频烦替我愁。家山苦忆五云楼。
吟兴好,感慨莫悲秋。
更声起、悠悠隔墙。月华明、渐渐窥床。扇泥炉,拨马通,煎瓦釜,生鱼眼,者一向习以为常。
枕上南柯梦杳茫。不解著何因费想。
年来不尽愁思。诗亦愁思。酒亦愁思。风雨飘摇,田园寥落,万缕棼丝。
身在鼓鼙烽火里,叹惶惶、无道何之。恐怖多时。生不逢时。
老更哀时。却悔当时。
寒夜鸡声孤枕畔,梦魂遥度舂陵。万山凝紫一江清。
兵尘飞不到,歌舞尚升平。
自幸依栖陪笑语,久离聊慰亲情。觉来方恨事无凭。
此身疑蝶化,明灭剩残灯。
鹫岭春遥,莺堤水满,甚时得践归约。故居三径犹存,种树记联棣萼。
情迁境异,念往事、浮光飞掠。最可惜、琴剑飘零,竟遣化随猿鹤。
湖上醉、旧襟酒薄。江上宿、画船潮落。探梅曾入灵峰路,绕翠微殿角。
前尘若梦,似散掷金飘风箔。待净扫、越岸妖氛,重上柳阴楼阁。