远山千叠愁眉绕。望不见、你归来早。倚楼玉笛怨黄昏,诉不尽、余音袅。
惊心我独空房悄。更怕见、双栖啼鸟。陌头杨柳又逢春,莫再觅、封侯了。
细雨炊烟湿,孤舟野渡横。乱流归去暮愁生。恰是一天醒醉不分明。
击楫英雄气,行吟逐客声。何时麈尾靖边尘。早令万方同日见升平。
砧杵报秋风,惹起芳心动。寂寞寒灯夜悄然,孤负鸳衾梦。
一纸诉相思,素手频呵冻。和泪书成欲寄君,又恐君愁重。
朝慵恋恋一衾温。梦里无痕又有痕。彷佛寻诗叩筚门。
过荒村。月下啼鹃欲断魂。
灯黯黯,夜漫漫。独宿江村不耐寒。只有衾裯情自密,稳眠常过日三竿。
邻园好,春色上楼台。冲雪不知寒气重,暗移芳信过墙来。
蜂静莫疑猜。
此际。对舂陵、隔断渺霭烟云,只把音书频递。休语弟。
久困穷乡僻壤,无物为君寄。诉不尽、别梦诗怀见吾意。
更苦风尘憔悴。殊难问生计。万方多难,栖迟又何地。
纵有田园,摇落逢秋,一时凄绝,两袖复染相似泪。