昨夜西风吹折千林梢,渡口小艇滚入沙滩坳(āo)。
野桥古梅独卧寒屋角,疏影横斜暗上书窗敲。
半枯半活几个擫(yè)蓓蕾,欲开未开数点含香苞。
纵使画工奇妙也缩手,我爱清香故把新诗嘲。
梢:树梢。小艇:轻便小船。坳:低凹的地方。
疏影横斜:出自宋林逋《山园小梅》之一有句“疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏。”疏影乃谓物影稀疏。
擫:以指按捺。蓓蕾:花苞,含苞未放的花。
嘲:本意为调笑,此处作歌咏、吟咏解。
本公这首《九字梅花咏》流传甚广,同代中即获盛誉。《风月堂杂志》载:大书画家赵子昂与本公为方外至交,对本公赞赏备至,翰林学士冯子振却不以为然。赵子昂强拖本公同访冯子振,冯出示自己所作《梅花百咏诗》,颇有炫耀之意。本公一览,走笔亦成百首。冯子振仍未认可。本公出此《九字梅花咏》求和,冯悚然久之,难以下笔。乃服输并致礼,遂成知交。这首诗用浓重的笔墨描绘寒梅忍受西风,含苞欲放的生动姿态。以诗喻人,提醒人们也要坚守自己的节操,保持自己的本性。
檐头密布蜘蛛网,砌下高堆曲蟮泥。达磨眼睛浑不顾,寻常读作一联诗。
一声幽鸟到窗前,白发老僧惊昼眠。走下竹床开两眼,方知屋外有青天。
夜分明月是扬州,尚有春风在树头。莫怪当年何水部,岁寒心事与谁愁?
月旦花前岂乏人,风霜齿颊带阳春。江南野史馀芳论,绝世清如古逸民。
花谢东风搅离思,愁翻缟袂忍轻分。月明梢送临溪水,春树遥怜隔暮云。
香销泥污意徘徊,掠地回风玉作堆。愁绝黄昏无一语,怕看孤月上窗来。
破玉并刀试手温,香凝双股断芳魂。花随燕尾轻分去,不带春风爪甲痕。
铁石芳条谁矫揉,从教曲折抱天姿。龙蛇影碎玲珑月,交错难分南北枝。
团团相聚火炉头,商略沩山水牯牛。一语忽投人拍手,满天霜月下西楼。