春寒易误看花人,阴岭阳崖本不均。骤暖料难留过夜,猛风恐又簸成尘。
一年韶景容轻负,七憩禅栖未厌频。长愧胜情周与傅,山中迟伫辄经旬。
一曲何戡触旧悲,卌年看举寿人卮。相公亦是三朝老,宁见椒风受册时?
残年如寄让先归,少待黄泉有见时。岁岁相望艰一面,只将死别当生离。
畿南之山最大房,石廪层沓摩穹苍。银陀峻极古弗贵,伟此岩壑称上方。
峰回涧束合林翠,森壁留罅穿天光。折盘开阖路几绝,数武一换山阴阳。
岂无飞流与争道,上有栏楯临洸洋。石梯历级三百尽,复磴稍坦云屏张。
庵堂七二半颓陀,错落丹碧仍相望。入门古柏俨初祖,建寺或者真情唐。
洞游岩坐絜先后,争取馀晷腰脚强。经行荦确亦劳止,差喜所得堪汝偿。
投身汐社还相就,叠韵松陵日有加。客裹光阴贤斗草,酒边顷刻抵看花。
苟陈星本兼诸子,元白春能合两家。归去城南更联句,不须聚散感抟沙。
菜花香后橘花香,田舍家风别众芳。说向城坊犹不省,野人何自献君王?
梦回疑雨复疑风,身在飞流乱石中。听水故山吾最习,天涯老顾与君同。
断肠何必绿阴时,怯雨愁风不自持。一度春光一情态,饶伊蜂蝶可曾知?
八表氛祲积不澄,海壖雾雨木生冰。起楼无地规多景,磐石何年颂中兴?
谁遣淹留长作客,自怜老秃渐成僧。闻君诗兴犹如旧,能忘宣南盛集灯?
梦上西山选佛场,春回寒日总无光。天风吹下支离叟,来伴维摩住病坊。