汝兄旧学在羊城,深夜咿唔不彻声。一举成名非易得,诸生对卷好求精。
也知天爵来人爵,须信身耕让笔耕。北极洪澜深著眼,凭将脩举步南溟。
东南笑话向梅庄,舞破春风是此裳。酒兴寻常行处遣,人生容易度时光。
羊裘两袖拂花庄,肯著人间等辈裳。酒后形骸都不记,却疑今日有严光。
投机议论我君同,座上何须一点红。竟夕能为文字饮,似泥谁敢笑仙翁。
风光此夜与谁同,剔尽银灯照眼红。之子莫辞玄石醉,酒钱已付隔邻翁。
谁分石火到床头,甘草空怜手自抽。怪底半生青白眼,一朝炙热枉相投。
病来旬日负新缘,青白双眸任倒颠。闻道新诗誇郢调,何人赓和百花前。
连环劈破两情痴,敌手那容隔眼知。几劫鸳鸯情不尽,燕飞还待落花时。
一杯频酌酹诗魔,月夕风晨赖汝多。吸取云烟藏玉匣,凭谁书就换笼鹅。
如天斯道岂难登,有孔铸颜便服膺。今日与君须尽醉,藤萝石上月将明。