十里崎岖半里平,一峰才送一峰迎。
青山似茧将人裹,不信前头有路行。
山路崎岖不平,山峰延绵不绝。
周围的青山就像蝉茧一样把人包围起来,让人难以置信前面还有路可行。
沉沉更(gēng)鼓急,渐渐人声绝。
吹灯窗更明,月照一天雪。
闷声的更鼓从远处一阵紧一阵地传来,忙碌的人们陆续入睡,市井的吵闹声慢慢平息下来。
我也吹灭油灯准备入睡,但灯灭后却发现房间更亮了,原来因为夜空正高悬明月,大地又撒满白雪,明亮的圆月与白雪交相映照在窗上,使房间显得比吹灯前还要明亮。
沉沉:指从远处传来的断断续续的声音。更鼓:旧时一夜分成五更,每更大约两小时,晚上派专人巡夜,打鼓报道时刻,叫做“打更”,打更用的鼓叫“更鼓”。绝:这里是消失的意思。
底事听诗听不清,此翁耳壳欠分明。
拟携谢朓惊人句,来向青天颂数声。
不相菲薄不相师,
公道持论我最知;
一代正宗才力薄,
望溪文集阮亭诗。
繁枝高拂九霄霜,荫屋常生夏日凉。
叶落每横千亩田,花开曾作六朝香。
不逢大匠材难用,肯住深山寿更长。
奇树有人问名字,为言南国老甘棠。
先生容易醉,偶尔石上眠。
谁知一拳石,艳传千百年。
金床玉几世恒有,眠者一过人知否?不如此石占桑,胜立穹碑万丈长。
沙沟日影烟朦胧,
隐隐黄河出树中。
刚卷车帘还放下,
太阳力薄不胜风。
龙湫之势高绝天,一线瀑走兜罗绵。
五丈收上尚是水,十丈以下全以烟。
况复百丈至千丈,水云烟雾难分焉。
手供蘋蘩当束脩,先登华屋后山丘。九原尚想师随会,一疏曾经识马周。
盖代勋华云影在,满堂丝竹水声愁。知公泉下应怜我,如此英年也白头。
听筑长围几万重,将军匹马独临戎。天山扫雪兵犹战,青海啼乌帐已空。
拜表泪流秋草上,弯弓弦断夕阳中。男儿欲报君恩重,死到沙场是善终。