经年掩卧席凝尘,载喜西都接赋宾。
照坐仙姿嵇玉冷,醉心英气瑾醪醇。
斑衣就养垂华组,葆发伤秋岸幅巾。
更谢妍谈殊未已,肯将车驷诮原贫。
爱景人方乐,同雪候稍愆。徒闻周雅什,愿赋朔风篇。
欲俟千箱庆,须资六出妍。咏留飞絮后,歌唱落梅前。
庭树思琼蕊,妆楼认粉绵。瑞邀盈尺日,丰待两岐年。
预约延枚酒,虚乘访戴船。映书孤志业,披氅阻神仙。
几向霜阶步,频将月幌褰。玉京应已足,白屋但颙然。
万树鸣蝉隔岸虹,乐游原上有西风。
羲(xī)和自趁虞(yú)泉宿,不放斜阳更向东。
万树上都有蝉在鸣叫,惊吓了河对面的虹彩,在乐游原里有阵阵的西风。
羲和驾着太阳车,一直到黄昏时分才停下来休息,不肯让这夕阳结束,不肯让太阳掉头向东。
隔岸:河的对岸。
羲和:古代神话中驾驭太阳车的神。虞泉:亦作“虞渊”,传说为日没处。
浓云忽雨散秋声,屋壁斜捎沟浍盈。
一阵西南风截断,月华且让夕阳明。
一帘迟日忽开晴,侧近园池得散行。
尽胜草堂穷处士,有花有酒作清明。
莫唱艳歌凝翠黛,已通仙籍在金闺。
他时若寄相思泪,红粉痕应伴紫泥。
芳草五骅骝,熠熠朝元者。不分黄金鞭,出入依君马。
茆檐漠漠晚风微,曲院无人雨霁时。忽见碧窗疏影乱,一痕新月在花枝。
五月江南樱笋残,疏花吹尽绿漫漫。
雨来恰及梅黄候,春去犹余麦秀寒。
白日幽深茅屋静,野情萧散苎袍宽。
美人何处经时别,满耳新蝉独倚阑。
江上楼居景自清,阑干朝暮傍阴晴。数峰残雨云间湿,一水斜阳岛外明。
树隔钓歌分浦出,风移帆影近窗行。綵衣白发宜春酒,更喜田园乐事成。