圣人宥天下,幽钥动圜狴。六甲迎黄气,三元降紫泥。
笼僮上西鼓,振迅广阳鸡。歌舞将金帛,汪洋被远黎。
兴随白鸟汀洲立,步入青林台殿出。
湖脉来通方士泉,山颜分入幽人室。
自苦扁舟每访寻,何年空谷无遗逸。
一夜霜风穿客衣,二十六房皆采橘。
绿阴留我立,清晓小阑东。
林外一鸠雨,柳边双燕风。
吟怀愁渺渺,春事去匆匆。
莫恨芳菲尽,葵榴花又红。
玉笥山前水拍空,知君何处系吟篷。
取轻奇士题凡鸟,漫有忧心咏阜螽。
沅芷沣兰犹可寄,江云渭树苦难同。
门前草木皆诗卷,独倚筼筜啸晚风。
知君无地种江蓠,看了衡山看九疑。
客路不堪还话别,侯门何处可题诗。
吟青罗带行离岸,唱白铜鞮过习池。
呼酒试浇征马足,绣台油幕有相知。
草草眷徂物。
契契矜岁殚。
楚艳起行戚。
吴趋绝归欢。
修带缓旧裳。
素鬓改朱颜。
晚暮悲独坐。
鸣鶗歇春兰。
百里传呼二尹来,理民须仗济时才。舟行越水鲸波息,路指闽关瘴雾开。
群吏不须钤纸尾,苍生无复堕颠崖。桥门此日难分手,千里驰书慰老怀。
高秋偏入望,霁景倍关情。落木满江水,离人怀渭城。山高孤戍断,野极暮天平。渔父时相问,羞真道姓名。
高眠终不起,远趣固难知。琴剑今无主,园林旧许谁。苔封僧坐石,苇涨鹤翘池。后代传青史,方钦道德垂。
五鼓船开不可攀,金门报政几时还。半帆花雨征裳重,满院松风午梦閒。
名字竟通青琐闼,恩荣暂造紫宸班。重来拟望苏民瘼,倚杖江头听佩环。