白白黄黄自岁寒,诗人但作菊花看。
牡丹茉莉非吾事,自是时人被眼瞒。
家贫惟种竹,时幸故人看。菊度重阳少,林经闰月寒。宿酲犹落帽,华发强扶冠。美景良难得,今朝更尽欢。
黄华十月愈风流,不把重阳作话头。昨夜满林霜似雪,笑他红叶冷飕飕。
九年牛马走,强半住江乡。狂态归仍作,学谦久渐忘。
对人错尔汝,迎客倒衣裳。只合寻鸥伴,谁令入鹭行。
云物凄凉拂曙流,汉家宫阙动高秋。残星几点雁横塞,
长笛一声人倚楼。紫艳半开篱菊静,红衣落尽渚莲愁。
鲈鱼正美不归去,空戴南冠学楚囚。
荣虽同雨露,晚不怨乾坤。
五色中偏贵,千花后独尊。
馨非惭黍稷,采合胜蘋蘩。
蛱蝶寒犹至,鹪鹩静亦存。
味堪资玉铉,光欲夺金樽。
带雾丛犹密,经霜艳更繁。
砌虫亲有路,梁燕识无门。
薜荔宜求友,茱萸好结婚。
栽培劳婢仆,服食教儿孙。
易把方先哲,难为继后昆。
败莎承亚朵,落叶拥纤根。
虽异皇家瑞,宁孤白帝恩。
延龄仙诀著,应候礼经言。
不与群芳竞,还如我避喧。
忙里何曾把酒卮,一秋心事付东篱。
等间应被西风笑,寂寞黄花未有诗。
双溪水绕新县绿,溪上桑麻春雨足。鸡犬不惊牛犊閒,野人笑语喧溪屋。
县有贤尹温如玉,知我民情谙土俗。阳春布泽百里均,不问深山与穷谷。
木樨无瘴烽无烟,公馆潇洒如神仙。松边拄笏看山色,竹外援琴听涧泉。
黄童白叟思借贤,鼓舞春风又三年。会稽未羡昼锦旋,玉麟金虎看腰悬。
睡美生憎晓色催,丹心自愧未能灰。
尘埃汨汨岁将暮,霜雾蒙蒙昼不开。
身外百端俱长物,时危万事入羁怀。
君恩早晚粗酬了,粝饭敝裘归去来。
沿江一曲水通村,潮拍平沙满旧痕。落日镕金潮又涨,水天直接海山门。