榴花著色染罗裙。步香尘。净无痕。一片金溪、馆里晓行云。
嫩粉轻黄刚二八,燕玉暖,最青春。
玉堂风月定消魂。是何人。小冯君。索米多时、饥朔隐金门。
从此诙谐能割炙,归遗语,绿窗闻。
平生行止懒编排。住蒿莱。走尘埃。社燕秋鸿,年去复年来。看尽好花春睡稳,红兴紫,任他开。紫微天上列三台。问英才。几沉埋。沧海遗珠,当著在鸾台。兴世浮沉惟酒可,如有酒,且开怀。
萍蓬踪迹几时休。尽飘浮。为君留。共话当年,年少气横秋。莫叹两翁俱白发,今古事,尽悠悠。西风吹梦入江楼。故山幽。谩回头。又是手遮,西日望皇州。欲向西湖重载酒,君不去,与谁游。
萍蓬踪迹几时休。尽飘浮。为君留。共话当年,年少气横秋。莫叹两翁俱白发,今古事,尽悠悠。
西风吹梦入江楼。故山幽。谩回头。又是手遮,西日望皇州。欲向西湖重载酒,君不去,与谁游。
醉来玉树倚风前。举吟鞭。指青帘。乌帽低昂,摇兀似乘船。
傍路谁家妆束巧,斜映日,半窥帘。
寻欢端合趁芳年。对鹍弦。且陶然。纸上从渠,刘蹶与嬴颠。
漠漠绿阴春复夏,多少事,总悬天。
戴郎昆仲太风流。翠娥愁。解貂裘。醉中摸索玉搔头。
绣被揾香肌粉滑,云作帐,月为钩。茅庵权当小秦楼。
意绸缪。话扬州。琼花骑鹤两悠悠。薄幸三生今老矣,无梦到,那温柔。
绿丛篱菊点娇黄。过重阳。转愁伤。风急天高,归雁不成行。
此去郎边知近远,秋水阔,碧天长。
郎心如妾妾如郎。两离肠。一思量。春到春愁,秋色亦凄凉。
近得新词知怨妾,无处诉,泣兰房。
满城霜色远山闲,却曾经,几番寒。坐晚枫林,人影两孤单。
楼外重楼灯火烂,谁又把,冷红怜。
梦中清梦醒时残,月行来,缺还圆。叶落听秋,万籁静无言。
缓踏秋香吟水畔,心似海,自悠然。
绿丛篱菊点娇黄。过重阳。转愁伤。风急天高,归雁不成行。此去郎边知近远,秋水阔,碧天长。郎心如妾妾如郎。两离肠。一思量。春到春愁,秋色亦凄凉。近得新词知怨妾,无处诉,泣兰房。
绿丛篱菊点娇黄。过重阳。转愁伤。风急天高,归雁不成行。此去郎边知近远,秋水阔,碧天长。
郎心如妾妾如郎。两离肠。一思量。春到春愁,秋色亦凄凉。近得新词知怨妾,无处诉,泣兰房。