接席生徒静不哗,先生燕坐岸巾纱。清明门外新垂柳,寂寞篱边旧种花。
争云问字扬雄宅,或是饭牛颜阖家。长安道上红尘客,得似闲居阅岁华。
家轻授鳌灵,不拟再寻盟。
故业成荒址,中心饮恨声。
废兴犹反掌,今古总伤情。
最是初闻处,令人沾欲倾。
正好园林藉落英,细风吹雨湿清明。墙阴旱渴休无赖,自有鸣鸠解唤晴。
一百五日苦多雨,二十四花能几风。
壮心欲与儿女竞,春事翻成寇盗空。
公私蛙合笙歌里,客主山张图画中。
作意后游仍独醉,西湖莫忘还来翁。
鸡声东傍禁城隅,官舍青青系白驹。
上苑花枝淹旧雨,御沟杨柳发前湖。
风光未判春多少,弦管难明恨有无。
绿草渐高堤渐没,凭君推牖瞰鸥凫。
花荠悬灯柳插檐,老怀那得似饧甜。画船已载先生去,燕子无人自入帘。
飘零华表处,令节忍思家。万井龙蛇雨,三春杜宇花。
禁烟犹冀北,宿草已边沙。椒醑南天土,乾坤泪眼遮。
江南客买海南舟,仿佛从军恣远游。杨叶晚风惊冷节,梨花细雨到炎州。
岭烟浩荡类移棹,乡树模糊独倚楼。欲向越王台上望,干戈满地使人愁。
芙蓉堤畔十杉亭,芳草芊芊满钓汀。更上水明楼上望,遥山九点海门青。
五层塔影倒波心,野寺门开春水深。剩有山僧公案在,石泉槐火斗清吟。