莫道谗(chán)言如浪深,莫言迁客似沙沉。
千淘万漉(lù)虽辛苦,吹尽狂沙始到金。
不要说谗言如同凶恶的浪涛一样令人恐惧,也不要说被贬之人好像泥沙一样在水底埋沉。
要经过千遍万遍的过滤,历尽千辛万苦,最终才能淘尽泥沙得到闪闪发光的黄金。
谗言:毁谤的话。迁客:被贬职调往边远地方的官。
漉:水慢慢地渗下。
风雨恣颠蹶,晚潮相继来。轻舟一叶转,巨浪千山颓。
忠信吾知矣,风波孰病哉。寒江几百里,白雪正皑皑。
一从棋折佐筹帷,凛凛威名塞汉知。
大范老今归去矣,小申公为易新之。
檀溪春草轻车熟,苕霅秋莼短艇宜。
千载岘山磨不朽,重添羊杜两丰碑。
徙倚阑干日未斜,四围不著一山遮。
浪花滚滚翻春雪,烟树霏霏夹暮霞。
壮丽中居荆楚会,风流元向蜀吴夸。
楼头恰称元龙卧,切勿轻嗤作酒家。
怪得中宵梦羽衣,诗来恍见九皋飞。
期君与其淮淝捷,舍我曷为缑岭归。
愧乏缠腰娱彩服,喜将闻唳到柴扉。
凌云岂是笼中物,要学当年老令威。
琐琐尘泥迹,悠悠远宦心。一朝何喜甚,连客得家音。
义训通千里,人情贱万金。斜阳复东望,依旧暮云深。
一片垂丹臆,鲜明锦不如。殷红间深翠,半敛又全舒。
未遇夺真画,犹虚博物书。虽非孔鸾比,傥可诧其馀。
平子愁能赋,予愁更几何。泪中心事尽,客里世情多。
青眼交仍好,黄花节又过。离亭独怅望,车马渡汾河。
寿母垂僖颂,共姜录卫风。节高成子孝,心苦教臣忠。
虎尾灾曾履,春台暖渐融。郎君当运会,梦卜兆罴熊。
彩凤淩霄起,神鹏绝汉翀。襟披乐广雾,才发士元空。
淮豫传芳绩,经纶简睿衷。名悬三岛北,身障百川东。
远迩周民隐,恩威沛泽公。千秋欣遇合,一德动昭融。
汲引宁馀力,声华每发蒙。清流同注壑,弱翮早依丛。
感激缘明义,追随愿始终。慈帏逾大耋,宠诰锡高穹。
懿则谁能并,芳规播不穷。阐幽存史笔,作颂献雕虫。
已觉惭圭璧,还知类管筒。何人歌绝调,冰雪在梧桐。
美人出南国,名字号西施。鸾舞隔烟雾,鱼惊沉网丝。
轻盈羞燕尾,窈窕妒蛾眉。一入吴宫去,姑苏麋鹿时。