晚霞转明灭。孤鹜远、拚飞飏芦雪。暮天阔。层梯迥、翠扑烟岚千叠。
浪声咽。星斗垂芒江练静,寒波卷、云开初见月。有人泪尽西风,吟秋怨叹轻别。
霜飘愁红万叶。促沧洲客思,书恨凭血。总哀歇。空文藻、旧迹三王能说。
镜边发。催换年涯人未老,华鬘影、虫沙无量劫。仲宣聊赋登楼,解中肠结。
羽衣霞帔倚通明。凤排笙。雁排筝。合舞钧天,同踏绛都春。
千乘载花红一色,虹作盖,盖成阴。
遥怜电笑与星颦。佩环声。步虚声。认是多情,偏自又无情。
举酒问天天也醉,天似梦,梦疑云。
弹指超然一念初,从儒从佛两遽庐。
十年向走半天下,万卷不称行秘书。
故自高怀嫌入俗,不妨儿辈共憎渠。
临行半偈如何道,裂转虚空最起予。
蓬莱山翁抱仙骨,稳跨长鲸游八极。
玉壶深贮海山云,十载穷幽归未得。
年业骨蜕壶倒空,长鲸又化为苍龙。
了无一物可依倚,卷舒出没云无踪。
而今返旆蓬莱去,直欲追寻赤松子。
与渠击碎大还丹,为渠塞断长生路。
示之肘后符,佛魔敛袵龙蛇趋。
授之不传诀,珊瑚枝枝撑著月。
阿呵呵,胸次风流和几何,
我分岩扃饱黄独,佳音听取到烟萝。
传呼小队出夷门,屏却朱斿款绿尊。辛苦东方犹待诏,别离江令几消魂。
素衣未遣京尘化,铁钺能回国步屯。月满繁台闻坐啸,何如清夜舞刘琨。
双旌迢递出三巴,驿路寒梅千树花。怅别那堪标物序,宠行犹喜借年华。
江南有信探应早,水部多才价欲誇。陇首残枝如可寄,莫令书问阻天涯。
一年春事几何空。杏花红。海棠红。看取枝头,无语怨天公。幸自一晴晴太暖,三日雨,五更风。山中长自忆城中。到城中。望水东。说尽闲情,无日不匆匆。昨日也同花下饮,终有恨,不曾浓。