相携凌绝顶,一览散千愁。飞鸟云边没,明湖天际浮。
山川原不改,戎马几时休。空抱诛茅愿,斜阳归路幽。
来往悲欢万里心,多从此路计浮沉。
皆缘不得空门要,舜葬苍梧直到今。
小亭高古占城闉,地迥全无一点尘。时有行云自来去,晚来施雨欲留人。
幽斋共坐论功夫,借问先生识此无。
悟得此中真妙诀,人间始信有仙壶。
谁谓仙家隔一方,神游原不闭毫芒。归来谩话长年事,老不饶人白鬓苍。
万事悠悠总逝波,人非物是旧山河。凤楼寥寂金莲步,燕馆荒凉玉树歌。
别浦春风开芍药,小亭秋色上藤萝。客怀正苦风涛恶,况复登临思转多。
瑶篸攒列外,一丘如敦覆。外貌不炫奇,百怪在其腹。
佳游挈几辈,微雨涤时燠。闲随西郊云,并入丹霞谷。
阴森日色敛,古像{纟元}肃。先生矫犹龙,厥德贵潜伏。
岂爱此山名,遂驻东来躅。石琴閟余响,玉子冷残局。
水流花自开,飞出白蝙蝠。年来慕仙隐,弥复恋幽筑。
我祖葺亭宇,童时游钓熟。题诗遍苍崖,而此遗不录。
山灵得毋笑,厌鸡爱野鹜。溪月自古今,吾宗句可续。
有客新从赵地回,自言曾上古丛台。
云遮襄国天边去,树绕漳(zhāng)河地里来。
弦管变成山鸟哢,绮罗留作野花开。
金舆(yú)玉辇(niǎn)无行迹,风雨惟知长绿苔。
有个朋友刚刚从赵国回来,说他曾经登上过古代的丛台。
站在丛台上极目远眺,白云绵绵,飘在襄国上空;繁茂的绿树顺着张恪弯曲的河道蜿蜒而来,经过丛台的脚下;
丛台上却丛台上,山鸟啼鸣,野花盛开,绿苔遍地,一片荒芜。
早已看不见当年金舆玉辇来往的痕迹,只有在风雨的见证下不断生长的绿苔。
听话:听人论事;丛台:在今河北邯郸市内。
襄国:古县名,位于河北邢台西南。该句又衍“云遮襄国无边尽”。漳河:位于邯郸市南方。该句又衍“树绕漳河掌上来”。
弦管:管弦乐器,代指音乐。
舆:车,亦指轿子;辇:用人推挽的车。秦汉以后特指君侯所乘的车;金舆玉辇:此指赵武灵王宠爱的惠妃,常携其登台玩乐。
春深春事懒,春暖换春衣。三径词人过,名园春色归。
风生花暗落,雨后果初肥。只恐红尘到,呼童日掩扉。
汪生汪生适何来,头蓬气结颜如灰。囊无一钱买君醉,聊复与尔登高台。
惊人鹰隼飏空去,俯见长云阖且开。江流匹练界遥碧,风劲烟萋莽寒色。
危亭倒瞰势逾迥,平墟指空望疑直。凭高眺远吾两人,心孤兴极牢忧并。
自来登临感游目,况有磊砢难为平。麟麇雉凤世莫别,萧蒿蕙茝谁能名。
颠狂骂座日侘傺,畴识名山属吾辈。著书充栋腹常饥,他年沟壑谁相贷。
一时歌哭天梦梦,咫尺真愁鬼神会。汪生巳矣不复言,眼前有景休怀煎。
愿从化作横江鹤,来往天门采石閒。