道人祝融屩,胡为堕南州。都无作相但粥饭,平生衲被姑蒙头。
曾郎手中大圆镜,朵颐赠之非暗投。快烧铜瓶作蟹眼,铸成八载心如抽。
吾行踽踽饱阅世,葵苋独与衲子游。君来适逢小摇落,水天拍拍团沧州。
唤醒北固龛底梦,拟披袈裟上扁舟。且浇玉川七椀句,仍洗船子三寸钩。
摩挲正焙连城璧,少林老僧初不识。他时一笑示灵源,五百比丘端失色。
幽丛鲜鲜凉雨馀,亦有黄花净供无。知渠肉团久炯炯,玷翳浑灭如大珠。
年去贫来不自由,暗伤颜面向交游。
他乡且斗孤身健,此日徒悬西壁愁。
纸裹已空难爱惜,瓶储欲罄未知谋。
何缘忽致监河粟,莫是枯鳞尚有求。
此花不受俗人知,为汝移家亦绝奇。
至冷淡中参古意,极高明处见南枝。
栋帘相望滕王屋,风月重添水部诗。
梦入梨云香不断,有人攜笛倚阑吹。
东邦滨海帝忧劳,慎迪名卿礼意褒。
板简拜旌前宪掾,云骈骖驭旧仙曹。
庭柯露下回春色,夜浦珠还息海涛。
阴惠日隆天眷异,蓬莱东去近金鳌。
天香亭下影婆娑,四畔高林结绿萝。
云外飞仙不曾见,唯应翠树阅人多。
江湖漫浪两狂生,别后相思月一庭。
期子未来灯是伴,逐贫不去笔无灵。
诗书东阁头空白,势利迷人眼孰青。
安得世无黄口辈,遍游天下作晴蜓。
解鞍就尘榻,聊与幽人期。
寒花受微雨,清香散前墀。
箯舆杳不来,坐恨白日迟。
茗瓯无复共,何以慰相思。
纵横古帙散绳床,卧对疏帘卷夕阳。
春去残花已无踪,娟娟新绿上筼筜。
孤嶂临沧海,千山涌大江。远帆归市独,高塔倒波双。
鸥鹭争洲溆,蛟龙怒石矼。壮游心未已,飞雨洒楼窗。
田夫生长田间住,辛苦移家向何处?老牛带犊驴引驹,妇姑骑过前村去。
牵衣裹儿囊在肩,瓠壶瓦缶悬蒲鞯。一童鬅鬙随左右,两髯伛偻相后先。
新来茅屋徒四壁,东邻西邻不相识。种田未了主家租,又恐官司著差役。
唐朝宰相韩晋公,念尔流离多困穷。当时落笔岂无意,正欲廊庙知民风。
愿得转徙安居室,周公亦曾作无逸。