岂忍轻离江汉州,去思日夜逐东流。
可怜南纪楼前路,常与邦人忆蔡侯。
翩翩者䳡,肃肃其羽。王事靡盬,以风以雨。琴瑟在右,我心悲苦。
檀车幝幝,悲风四起。父母既远,维予与子。相隔千里,共饮江水。
石帆山下雨空濛,
三扇香新翠箬篷。
蘋叶绿,蓼花红,
回首功名一梦中。
已能持律藏,复去礼禅亭。长老偏摩顶,时流尚诵经。
独行寒野旷,旅宿远山青。眷属空相望,鸿飞已杳冥。
湘湖烟雨长菁丝,
菰米新炊滑上匙。
云散后,月斜时,
潮落舟横醉不知。
无论海角与天涯,大抵心安即是家。路远谁能念乡曲,
年深兼欲忘京华。忠州且作三年计,种杏栽桃拟待花。
郁郁层恋隔岸青,青山绿水去无声。
烟波一棹知何许,鶗鴂两山相对鸣。
天作云与雷,霈(pèi)然德泽开。
东风日本至,白雉(zhì)越裳来。
独弃长沙国,三年未许回。
何时入宣室,更问洛阳才。
天上雷鸣电闪,风起云涌,原来是皇上春霖密布,皇恩大开。
东至日本,南到曾经贡献白羽雉鸡的越南都享受到这次皇恩。
可是我却像汉朝的贾谊,流放在南方,已经三年了,还不赦回。
什么时候再把我招入皇宫,问我天下大计,让我能够施展才华呢?
霈然:雨盛的样子。
白雉:白色羽毛的野鸡。古时以为瑞鸟。
长沙:用西汉贾谊典故。贾谊曾被贬长沙三年。
宣室:也是用贾谊典。宣室是未央宫的正殿,贾谊遭贬后,汉文帝在宣室祭神后接见了他。
停舟西日四三生,共宿津头风雨情。须信万缘皆有命,肯将行止问君平。
蒙蒙膏雨远空迷,点滴圆纹水绕堤。
柳带喜如和醉舞,花房愁似宿妆啼。
烟笼麦陇连天阔,云映渔舟掠岸低。
廉使解分天子念,一篇骚雅慰蒸黎。