谁似老胡喜,一朝三得书。去家长念汝,触事独愁予。
水冻鱼全少,天寒雁更疏。三冬多壅热,安否比何如。
久雨生新水,初秋足好风。柳枝低嫩碧,莲萼落轻红。
万室游从乐,何年缔构功。高材终不俗,会与众人同。
天地悠悠共故乡,鬓毛苒苒几星霜。的然积翠家风好,行矣黄龙山路长。
万里无云雨意醒,江湖满载夕阳明。老翁暮钓扁舟去,稚子归樵一笛横。
溪月悠悠含夜意,林风细细作秋声。诗魂散落无羁束,试效樊川赋晚晴。
积德由丝毫,扬名满天地。古人成之难,今人败之易。
不知责己重,而独于人备。天下此说用,无亦残风谊。
观物窃有得,作诗聊自志。
石床定起夜方中,为豁幽兴开房栊。
吴天洁净无云踪,万时三色磨青铜。
明月皎皎行虚空,穿松透竹光玲珑。
猛虎忽啸茅屋东,林树叶叶皆生风。
壮哉宿客清溪翁,对月与我调丝桐。
不拘商羽徵角宫,五音迭奏意无穷。
希声一一关天聪,天神下假山鬼从。
玄鹤抃舞节奏同,延颈舒翼多仪容。
尝闻雅乐与政通,乃知此语非颛蒙。
更漏欲彻曲未终,西邻忽打五鼓钟。
溪翁忆着溪头蓬,抱琴归去还匆匆。
愿翁重来勿弃侬,侬欲共尔论心胸。
烟生浦欲无,日暮潮初落。
客帆何处来,又近垂杨泊。
苍莽势连空,跻攀径绝踪。
乱峰排似战,片石响於钟。
鸟语春云密,龙归暮雨重。
下观群岫小,始觉此为宗。
网小须频撒,舟轻宜慢摇。水深行近岸,鱼上晚乘潮。
苍茫无路入林扃,草色缘阶竹绕庭。满地烟霞朝采药,一天星斗夜吹笙。
兴来自拟骑鲸客,醉后多临相鹤经。何事白云閒出岫,远携官绶下明庭。