汴水方穷到淮水,大船蹇蹇拒风行。不知静里千帆过,唯喜空中一派清。
秋气已残山态老,夕阳未尽浪花明。牧儿随队閒无事,强作歌声和橹声。
积雨锁山城,幡然喜晚晴。园林变新绿,沟浍有馀声。
日色间何阔,云阴否已倾。无才希杜赋,短句且纾情。
简素与夙尚,提携得兹器。
春芳席馀红,夏木荫初翠。
酣游性所适,甘脆略云备。
独愧颜氏子,终朝守箪食。
朝日照濠水,清霜发树寒。
长桥下广陌,车马来啴啴。
借问行人谁,送者何盘桓。
中郎罢从军,遗爱民所叹。
雍容幕府旧,供帐清涡干。
悲我思急管,薄暮留征鞍。
酒酣惜分手,四坐惨不欢。
长河转辙迹,愁阴但漫漫。
嗟予隔追饯,饮此离恨端。
高标邈难亲,坐向飞鸿看。
尝闻古君子,赠言当豆箪。
愿君保亮节,岁晚予其观。
归来百来付休休,又向空山断送秋。
整叠衣篝双赤脚,携持拄杖一苍头。
儒书梵语相参看,酒柱诗盟自献酬。
客有可人留不住,夜长谁与话清愁。
怪得中宵梦羽衣,诗来恍见九皋飞。
期君与其淮淝捷,舍我曷为缑岭归。
愧乏缠腰娱彩服,喜将闻唳到柴扉。
凌云岂是笼中物,要学当年老令威。
二十年前典此州,经行中又几春秋。
青山面目元无恙,白发形骸祗自羞。
客子登临知有酒,古心忧爱在斯楼。
凭栏慨想飞吟过,水视杯坳芥视舟。
徙倚阑干日未斜,四围不著一山遮。
浪花滚滚翻春雪,烟树霏霏夹暮霞。
壮丽中居荆楚会,风流元向蜀吴夸。
楼头恰称元龙卧,切勿轻嗤作酒家。
一从棋折佐筹帷,凛凛威名塞汉知。
大范老今归去矣,小申公为易新之。
檀溪春草轻车熟,苕霅秋莼短艇宜。
千载岘山磨不朽,重添羊杜两丰碑。
久雨泥涂恶,春风草木花。相逢一笑乐,欲去百咨嗟。
何日定行役,此时应到家。平居倾望意,汗漫正无涯。